Καλώς ήρθατε στην ιστοσελίδα μας!

Η σελίδα αυτή δημιουργήθηκε εντελώς αναπάντεχα.

Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2013 που μία ιδέα σφηνώθηκε στο μυαλό μου, γιατί δεν προσπαθώ να κάνω ενα Reunion παλαιών αθλητριών, συμπαικτριών άλλα και φίλων απο το χώρο που πέρασα τα ωραιότερα μου χρόνια?!

Και έτσι ξεκίνησα να παίρνω τηλέφωνα,όσα είχα άλλα και όσα έβρισκα, και να μαζέυω σιγά σιγά κόσμο! Το αποτέλεσμα ήταν να μαζευτούμε περίπου 25 αθλήτριες!!!

Η βραδιά ήταν φοβερή,βρεθήκαμε με άτομα που είχαμε άπειρα χρόνια να δούμε, θυμηθήκαμε τα παλιά, γελάσαμε τρομερά και υποσχεθήκαμε να τα λέμε τουλάχιστον μια φορά το χρόνο!

Μετά απο αυτό έφτιαξα εντελώς για πλάκα μια σελίδα στο facebook όπου η παρέα μεγάλωνε καθημερινά! Αθλήτριες πλέον απο όλη την Ελλάδα άρχισαν να συμμετέχουν στην σελίδα!

Τώρα με αφόρμη το 10ο Πανελλήνιο Τουρνουά Παλαιμάχων θα βρεθούμε επιτέλους εντός γηπέδου αλλα φυσικά και έξω απο αυτό με αθλήτριες απο 9 πόλης της Ελλάδος, τόσο μεγάλη συμμετοχή νομίζω είχε πολλά χρόνια να συμβεί!

Και λόγο όλων των παραπάνω θέλησα να δημιουργήσω μία ιστοσελίδα για αυτές τις αθλήτριες, που άφησαν εποχή, που έζησαν τα πιο αγνά χρόνια του αθλήματος, που είχαν ταλέντο πραγματικό, που έπαιξαν στο τσιμέντο, που έπαιξαν στο κρύο, στην ζέστη,που δεν είχαν χρήματα να φοράνε παπούτσια με αερόσολες και ειδικά προστατευτικά, που ταξίδευαν χιλιόμετρα να αγωνιστούν και γύριζαν το ίδιο βράδυ, που δεν είχαν ιατρικό team να τις περιποιείτε ,πού δεν βασίζονταν σε καμία πλάτη για να παίξουν σε καλύτερη ομάδα, που δεν είχαν την μαμά και τον μπαμπά να τους ακολουθούν παντού,που δεν είχαν μάνατζερ, που το έσκαγαν απο το δωμάτιο κρυφά για να φάνε γλυκό(αναφέρω μόνο τα αθώα!), που έπιναν νερό απο το ίδιο μπουκάλι χώρις φόβο, που μαζέυονταν σε ενα δωμάτιο και ξεσήκωναν την γειτονιά η το ξενοδοχείο απο τα γέλια,που δεν έχαναν προπόνηση, που τα δίναν όλα στην προπόνηση και ακόμα πιο πολύ στον αγώνα, που διάβαζαν την νύχτα χανόντας λίγες ώρες ύπνου για να μην χάσουν την προπόνηση,που κατάφεραν να σπουδάσουν χωρίς να σταματήσουν το βόλει, που δεν έχαναν την προπόνηση για ραντεβουδάκι η γιατί έσπασε ενα νύχι, που είχαν μια μπάλα δίπλα στο κρεβάτι τους και παίζαν δάχτυλα στον τοίχο,που σε κάθε σχεδόν διάλλειμα στο σχόλειο παίζαν βόλει, που μπορεί να παίζαν 3 αγώνες το σαββατοκύριακο και θέλαν και αλλο,που όσο κουρασμένες και αν ένιωθαν όταν ερχόταν η ώρα της προπόνησης όλα έφευγαν,που έπαιζαν για την φανέλα γιατί αγαπούσαν την ομάδα τους,που δεν έγιναν πλούσιες και ανεξάρτητες απο το βόλει, που δούλευαν παράλληλα με το βόλει, που δέν είχαν χορηγούς, που έχασαν λεφτά αλλα δεν είχαν και πως να τα διεκδικήσουν, που είχαν τρομερό ταλέντο αλλα κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί τους, που όταν τους καλούσε η Εθνική ομάδα ένιωθαν περηφάνια, που είχαν αρχές, που είχαν ήθος, που δεν είχαν την δημοσιότητα που έχουν οι τωρινοί αθλητές, που όταν έδειχνε βόλει η τηλεόραση δεν το έχαναν με τίποτα ( γιατί τότε κάτι έδειχνε η TV !! ) για όλες αυτές που είναι γνωστές αλλά και τις άγνωστες στο ευρύ κοινό αλλά κάποιες ακόμα και στο κοινό του βόλει, για όλες αυτές που έπαιξαν σε μεγάλη κατηγορία αλλα και για αυτές που έπαιξαν σε μια πιο μικρή κατηγορία, φτιάχνω αυτόν τον χώρο που θα γραφτούν με λόγια, εικόνες και βίντεο , οι πιο όμορφες στιγμές των αθλητριών εκείνων των δεκατιών '80 & '90 !

Κορίτσια ελπίζω το αποτέλεσμα να σας ικανοποιήσει!

Φιλικά

Άννα Ξερικού